Alergie u maluchów

Potrafią być spowodowane każdym czynnikiem.  Tak naprawdę to nie wiemy, który alergen wywołał objawy manifestujące się w postaci wysypki, szorstkiej skóry i problemów z brzuszkiem. Zawsze "na tapetę idą" białka mleka krowiego, jajka kurze, gluten i laktoza, w późniejszym wieku również pszenica, ryby,orzeszki. Pierwszym zaleceniem, które powinna wypełnić mama karmiąca piersią, jest ograniczenie spożycia produktów zawierających te składowe. Mleko i jego przetwory :(  Na dodatek: powinno się to uczynić na co najmniej miesiąc. Co później? Ostrożność, stopniowy powrót do produktów mlecznych, a w przypadku nasilonych objawów alergii u malucha, całkowita eliminacja alergenu. Mamy, rodzice, którzy karmią dzieciaczka mlekiem sztucznym, powinni zamienić je na HA (hypoalergiczne) i w przypadku braku lub niewielkiej poprawy skonsultować się z lekarzem w celu wprowadzenia do diety mleka bez laktozowego. Nie powinno się samemu wprowadzać tej diety!      O ile podczas karmienia piersią mama spożywa szereg innych pokarmów, o tyle dzieci karmione wyłącznie mieszanką są pozbawione ich różnorodności - dlatego zalecam rozważność.
Wysypka na buzi nie powinna stanowić złożonego problemu. W przypadku zauważenia takowej najlepiej poprosić o pomoc położną lub lekarza. Pozwoli to na określenie trafnej diagnozy i wdrożenie skutecznego postępowania. Szorstka skóra, często współistniejąca przy chorobie powinna być poddawana specjalistycznej pielęgnacji. Szeroko polecane są emolienty zawierające w swoim składzie parafinę, która osadzając się na skórze tworzy filtr ochronny. Niestety, nie wiem, czy stosowanie powyższych przez wiele lub kilka lat jest całkowicie bezpieczne i nie wywołuje osłabienia naturalnego środowiska skóry. Mam wątpliwości.
W przypadku obecności swędzących, rozlanych zmian na skórze, będącymi skutkiem AZS (atopowe zap.skóry) należy zwrócić się do dermatologa lub również alergologa, którzy przepiszą odpowiednią maść (często sterydową) i czasem miejscowy antybiotyk lub lek p/grzybiczy.
Kupki u maluchów cierpiących z powodu alergii mogą być różnorodne. Od śluzowych, wodnistych, pieniących, po cuchnące, zielone (również przy zwiększonym spożyciu przez mamę owoców i warzyw) i inne odbiegające od normy. Proponuję nie leczyć dziecka na własną rękę i nie kupować np. probiotyków. Inne dolegliwości mogą przebiegać w postaci kolek, biegunek lub zaparć, ulewań bądź wymiotów.
Jeżeli u naszego dziecka rozwija się w dzieciństwie alergia to nieodzowną czynnością będzie wybór i wizyty u lekarza alergologa (alergologa-pulmunologa). Proponuję uczynić to już przy pierwszych objawach gdyż nieprawidłowo "prowadzona" alergia może ewaluować w przyszłości. U starszych dzieci przekształca się w tzw. marsz alergiczny - AZS, nieżyt nosa, astma (nie zawsze w tej kolejności). I jeszcze jedna, ważna informacja: bardzo pomocnym urządzeniem dla maluchów, które mają sapkę, wydzielinę w nosku jest inhalator i inhalacje z 0,9% NaCl.
Pamiętajcie Państwo, że występowanie poszczególnych objawów nie zawsze musi być potwierdzeniem choroby. Tylko szczegółowa obserwacja i badanie może potwierdzić rozpoznanie.

Strata dziecka

Najgorsze co może się wydarzyć. Cholerne, bezsilne, niesprawiedliwe, realne, straszne. Jedyny moment w życiu człowieka, w którym wszystko przestaje mieć znaczenie i kiedy naprawdę pragnie się umrzeć. Nic nie pomaga bo jest to niewytłumaczalne cierpienie i sprzeczność z naturą powszechnie rozumianą. Filozofia, etyka, nauka, morale, abstrakcja i fantazja, materializm i wszelkie wynalazki ludzkości - są bez wartości.

Jeżeli o tym wiem to dlaczego pocieszam, próbuję pomóc? Jestem matką, położną, człowiekiem. Myślę, że zdrowie i życie są nadrzędne. Wiem, iż ogrom cierpienia, którego doświadczają rodzice jest przenikliwy do szpiku kości. Wiem również, że rodzice żyją i trzeba im pomóc. Nie jest istotą wiek, liczy się człowiek.

Tylu, ilu jest ludzi, narodowości na całym świecie - tyle jest charakterów, myśli i sposobów na pogodzenie się z niesprawiedliwością. My, ludzie, mamy niebywałą zdolność umiejscowienia i szufladkowania swoich przeżyć w głowie. Umysł zaś wypiera złe rzeczy abyśmy mogli żyć. I tak kółko się zamyka.  Mamy też umiejętność niesienia wsparcia lub pomocy potrzebującym.

 

Napisałam to dzisiaj, ponieważ myślałam, że Alunia, moja córeczka zaginęła. Głupio i przypadkowo. Po godzinie się odnalazła; wszystko było w porządku - pani w szkole zabrała ją na dodatkowe zajęcia, tak po prostu. Ale moje myśli krążyły wokół najgorszego. 

Mój zawód nie zawsze koreluje z odczuwaniem szczęścia i ogromnym wzruszeniem. Niekiedy są trudne sytuacje przez które muszę przebrnąć. Są to choroby pacjentek, znajomych, bliskich, a także widma śmierci. Zawsze staram się pomóc wykorzystując wszelkie dostępne i znane mi środki. 

Jeszcze o położnej

Panie, które są po zabiegach szeroko rozumianych jako ginekologiczne, a także po operacjach w obrębie sutka, zachęcam by skontaktowały się ze swoją położną, która najczęściej zdeklarowana jest w POZ (przy lekarzu rodzinnym). Naprawdę warto! Wizyta położnej w domu po zabiegu operacyjnym może poprawić naszą jakość życia. Pamiętajcie o tym Panie, iż zawsze możecie wybrać położną, pielęgniarkę i lekarza w niezależnych placówkach medycznych na własną rękę.

Poniżej dołączam do postu link do deklaracji wyboru lekarza, pielęgniarki i położnej POZ, zgodne z Ministerstwem Zdrowia.

http://www.nfz.gov.pl/dla-swiadczeniodawcy/pliki-do-pobrania/druki/

Krem dla dziecka (i nie tylko) na zimną pogodę

Dzisiaj krótko, ale treściwie:)
Szukając ochronnego kremu na buzię malucha starajmy zaznajomić się z jego składem. Specyfiki, które posiadają napis aqua lub woda eliminujmy. Przyczyna jest prosta: przy niżej temperaturze lub przymrozkach skóra ulega odmrożeniu i wierzcie mi - wystarczy 20 minut pobytu na dworze by do tego doszło. Kosmetyk powinien mieć skład ubogi i pochodzić z dobrego źródła, warto zwrócić uwagę czy nie był wcześniej otwierany, a to najczęściej odbywa się w sklepach, w których sprzedaż produktów jest odbywa się "koszykowo". Nie mam niestety doświadczenia z tłuszczem, np. kokosowym - tak obecnie popularnym, być może on również sprawdza się w tym przypadku?
Sprawdzajmy zawsze datę ważności, to też istotne.
Życzę miłych, słonecznych i spokojnych spacerów!

Ząbkowanie

Dzisiaj zadzwoniła do mnie moja pacjentka, która ma półroczną Zuzię. Zuzia ząbkuje, jest niespokojna, śpi krótko, wciska piąstki do buzi i często marudzi. Rodzice chcieliby pomóc malutkiej, ale wyczerpali już zapas pomysłów. Jakie są sprawdzone sposoby na ząbkowanie? Niestety, skutecznych do ciągłego stosowania nie ma:( Żele do smarowania dziąseł pomagają na krótką chwilę bo maluch je po prostu zjada (a ileż można?). Paracetamol i Ibuprofen są przydatne tylko w przypadku doraźnym i to na dodatek związanym z wystąpieniem gorączki lub stanu zapalnego - obu produktów nie należy stosować dłużej niż 3 dni bez konsultacji z lekarzem. Vibrucol owiany jest tajemnicą - jednym pomaga innym słabiej, ale niewątpliwie stosowanie czopków doodbytniczych podrażnia śluzówkę i ją uszkadza przy częstym zastosowaniu! Cóż więc??
Ano: gryzaki o różnych kształtach i stopniach chłodzenia (uwaga na twardy materiał-dziecko może pokaleczyć sobie dziąsełka), pierś mamy podczas karmienia i pojenia, smoczek uspokajający. Niegdyś stosowana skórka od chleba jest świetna, ale tylko wtedy gdy podajemy ją dziecku starszemu, które gryzie i połyka swobodnie kęsy pokarmu, ponieważ u maluszka istnieje ryzyko zadławienia się. Można też spróbować ulżyć maleństwu wkładając swój palec (dokładnie umyty i bez długiego paznokcia lub w rękawiczce) do buźki i  pocierając delikatnie dziąsła.
Przykry jest to okres dla rodziny, ale być może natura zaprojektowała nas w ten sposób by do świadomości dziecka doszedł nowy proces - ból (i inne następstwa ząbkowania), z którym organizm ma stoczyć walkę by w przyszłości być odporniejszym? Nie wiem - ja nie cierpię gdy mnie coś boli...

Badanie i nauka samobadania piersi.

Serdecznie zapraszam Wszystkie Panie na badanie i naukę samobadania piersi w centrum Szczecina.
Ważny, często pomijany temat, a tak potrzebny w dzisiejszych czasach. Terminy spotkania i wszelkie szczegóły są do omówienia - chętnie dopasuję mój grafik do Pań. 
Proszę o udostępnianie posta. Dziękuję!

Zuzanna Filinowicz
z.filinowicz@gmail.com
785 194 843

Co robić gdy już nie wiemy co robić???

Mój kochany maluszek jest przebrany, najedzony, przytulony, a nie chce spać i nie wiem, co mam robić:(
Zacznijmy od początku.
W jakim wieku jest dziecko?
Jeśli ma skończone chociażby parę dni to najprawdopodobniej zaczyna interesować się otaczającym go światem. Dochodzą go lub ją różne odgłosy, zapachy, światła. To naturalne. Pojawia się większa aktywność i świadomość. Najrozsądniej byłoby wziąć maluszka na ręce i pochodzić z nim po mieszkaniu, zatrzymując się przy ciekawszych obiektach. Na początku będzie zwracał uwagę przede wszystkim na światło, zarówno słoneczne, jak i sztuczne oświetlenie. Powtarzalność "spacerów" spowoduje, iż po paru tygodniach niemowlak zacznie zatrzymywać wzrok na wybranych przedmiotach przy których zatrzymujemy się na dłużej. Bardzo często rodzice podchodzą do lustra gdyż widok mnie z moim dzieckiem jest niezwykle przyjemny, dodatkowo wpływa korzystnie na zawiązywanie więzi. Nie spodziewajmy się jednak, że noworodek będzie równie zachwycony. Aktywność jego kory mózgowej i pojmowania jest wszakże jeszcze ograniczona. To, co nam sprawia przyjemność dziecku może wydawać się po prostu nudne. Najczęściej po kilkunastu minutach takie zwiedzanie zaczyna dziecku się nudzić i po przytuleniu się do piersi mamy zasypia.
Starszy niemowlak nie da się już tak łatwo zbyć. Potrzebuje zainteresowania na każdym kroku wolnym od spania i jedzenia. Wtedy też proponuję użyć pomocy naukowych:) Mata edukacyjna lub kocyk z zabawkami rozłożonymi na podłodze (bezpiecznie i twardo) powinny zainteresować maluszka. Dodatkową ich korzyścią jest możliwość obracania się na brzuszek i plecy, ćwiczenie mięśni grzbietu, a także masaż brzuszka.  Gdy przenosimy się do innych pomieszczeń w domu znakomitym rozwiązaniem będzie leżaczek, z którego wspaniale można podziwiać otaczający świat. Jeżeli pogoda jest sprzyjająca to warto wybrać się na spacer, przynajmniej raz w ciągu dnia.
Kochani rodzice - jeśli maluch nie chce spać pomimo Waszych wysiłków, nie zmuszajcie go do tego. Pozwólcie mu (nawet w nocy) na godzinę zabawy, która powinna pomóc w zaśnięciu.

Uważajmy na słonko

Piękne, ciepłe dni przed nami - pamiętajmy by chronić najmłodszych przed słońcem. Najmłodszych dzieci nie wolno wystawiać na działanie promieni w żadnym wypadku. Starsze zaopatrzyć należy w okularki p/słoneczne, kapelusik/czapkę i krem UV o co najmniej 30f. Nie wolno zapominać o piciu, najlepiej wody. Dzieci, które karmione są wyłącznie piersią wymagają częstego przystawiania do piersi by także ugasić pragnienie ( w ciepłe dni nawet co 30-60 minut). Do wózka, w którym jest maluch można włożyć zasłonkę w postaci pieluszki tetrowej lub siateczki stanowiącej ochronę przed słonkiem i owadami. Życzę udanych urlopów:)

Spacery z dzieckiem (noworodkiem, niemowlęciem, dzieckiem starszym)

Pogoda jest wiosenna. Drzewa stają się zielone i pokryte kwieciem. Tulipany, żonkile, narcyzy zachęcają do indywidualnej rozkoszy umysłu. Słońce grzeje plecy albo bezczelnie patrzy nam prosto w oczy. Wiosna w pełnym rozkwicie:)))
Zachęcam Państwa do spacerów, przebywania na świeżym powietrzu lub niezwykłych wycieczek.
Zdrowy, donoszony noworodek, zaraz po wyjściu ze szpitala, kiedy rodzice złapią oddech (!), może wyjść na spacer. Początkowo czas pobytu na dworze powinien być nieco krótszy i trać powiedzmy 15 minut. Jednakże powtarzajmy tę czynność codziennie, wydłużając czas stopniowo. Noworodka ubierzmy cebulkowo - nakładając na niego kilka warstw ubrań, po móc je ewentualnie sprawnie zdjąć (gdy będzie cieplej niż założyliśmy). Czapeczki koniecznie bawełniane, są przyjemne dla skóry i oddychają. Jeśli jest chłodniej polecam dwie czapeczki - wierzchnią zawiązywaną pod bródką. Temperaturę u malucha sprawdzamy przykładając swoją dłoń w okolicach karku lub klatki piersiowej: spocona skóra świadczy o przegrzaniu. Nie sugerujmy się tym, iż dłonie są chłodne, -nie są miarodajne. Przed wyjściem z domu warto posmarować buzię dziecka kremem, który jest delikatny i chroni przed chłodem i słońcem. Polecam kremy, które nie zawierają w swoim składzie wody (zwłaszcza gdy temperatura na dworze jest niższa). Warto zaopatrzyć się w pieluszkę tetrową, którą można przykryć buzię dziecka (wózek) lub moskitierę.
Nie wystawiajmy małych dzieci na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, w przeciągu paru minut mogą doprowadzić do poparzeń!
Starsze dzieci należy zaopatrzyć w krem z filtrem, a w przypadku kąpieli smarować skórę kilkakrotnie. Niezbędny dla starszaków jest również kapelusik i okulary przeciwsłoneczne.
Dbajmy o właściwe nawodnienie malucha; w przypadku karmienia piersią częstsze przystawianie na krótszy czas; w innym razie butelka z wodą:)
Jeżeli dziecko nie jest alergikiem, a wybierają się Państwo w miejsca zalesione, proponuję zabrać ze sobą preparat odstraszający owady (po przeczytaniu ulotki producenta) i krem na ukąszenia.
Życzę miłych i bezpiecznych wojaży:)

Niepełnosprawność pacjentki rodzącej, a opieka położnej

       Nie tak dawno temu opisałam postępowanie położnej w szpitalu wobec pacjentki niepełnosprawnej. Próbowałam dopasować warunki techniczne budynku i pomieszczeń szpitala do potrzeb ludzi niepełnosprawnych. Nie jest to bardzo trudne. Warunki, które musi spełniać podmiot opieki zdrowotnej są realne i do tej pory nie potrafię zrozumieć - dlaczego na każdym kroku widać ich brak? Praca napisana obszernie poniżej, ukazała się w wersji "light" w wersji drukowanej:  http://www.sipip.szczecin.pl/userfiles/file/201201-02.pdf

 

Postępowanie położnej w opiece nad pacjentką niepełnosprawną, hospitalizowaną celem odbycia porodu.

Przykład standardu

TEMAT:

               Przyjęcie do szpitala rodzącej ze stwierdzoną niepełnosprawnością w warunkach Izby Przyjęć.

PODTEMAT:

               Opieka położnej w Izbie Przyjęć.

GRUPA OPIEKI:

               Ciężarne z potwierdzoną niepełnosprawnością, zgłaszające się do szpitala w celu odbycia porodu oraz ich rodzina

OŚWIADCZENIE STANDARDOWE:

               Położna sprawuję opiekę nad ciężarną kobietą w założeniu o teorię Dorothy Orem, w oparciu o system pielęgnacji kompensacyjny oraz wspomagająco-pedagogiczny. Obejmują one  pomoc pielęgniarską nad pacjentką z wyraźnym deficytem, ochronę przed zagrożeniami wypływającymi z choroby i pomoc w wykonywaniu czynności.

KRYTERIA:

WKŁAD:

- lekarz specjalista, ginekolog-położnik, pracujący zgodnie z Ustawą o Zawodzie Lekarza

- położne, posiadające kwalifikacje zgodne z Ustawą o zawodzie Pielęgniarki i Położnej:

      -  oddziałowa Izby Przyjęć

      -  położna koordynująca

      -  położne dyżurne

- współpracujący zespół terapeutyczny:

      - tłumacz języka migowego/alfabetu Braila

      - lekarz o innej specjalizacji (aniżeli położnictwo), dokonujący konsultacji pacjentki wg. potrzeb

- personel pomocniczy

KRYTERIA STRUKTURY:

Wyposażenie:

- Izba Przyjęć współpracuje z przychodnią przyszpitalną, jak również ze specjalistami z różnych   dziedzin medycyny, mogącymi zdiagnozować aktualny stan pacjentki z wybraną niepełnosprawnością wraz z zaleceniami dotyczącymi postępowania i leczenia

- istnieje wewnątrzszpitalny system porozumiewania się pomiędzy oddziałami, salą porodową, blokiem operacyjnym

- pełna dokumentacja medyczna, zakładana przy przyjęciu pacjentki do szpitala/przekazywana do dalszego leczenia

- Karta Praw Pacjenta z uwzględnieniem Karty Praw Osób Niepełnosprawnych, z którymi zaznajamia się pacjentkę, jak też opiekuna pacjentki

- opracowania standardów i procedur medycznych zgodne z przepisami właściwymi dla jednostki

-informatory dotyczące zasad funkcjonowania szpitala w wybranych oddziałach, w formie broszur, nagrań: uwzględniające możliwości pacjentki

- broszury, książeczki, poradniki wspomagające pracę personelu, objaśniające przebieg porodu, połogu i pielęgnacji noworodka, przystosowane dla osób niewidzących i słabowidzących

- instalacja wywoławcza w każdym pomieszczeniu  lub urządzenie przywoławcze dla pacjentek                           

Środowisko:

Pełne wyposażenie Izby Przyjęć zgodne jest z zasadami funkcjonalności i przepisami prawa budowlanego, mającego na uwadze osoby niepełnosprawne.

Obszar działania Izby Przyjęć stanowią:

1)      zaplecze sanitarne, w tym toalety i prysznic dla niepełnosprawnych

2)      zaplecze sanitarne dla personelu

3)      szatnia dla pacjentek

4)      sala badań, z zachowanym udogodnieniem dla pacjentki niepełnosprawnej

5)      gabinet zabiegowy

6)      pokój przygotowawczy

7)      gabinet ultrasonografii

8)      gabinet lekarski

9)      pokój socjalny

10)   dyżurka położnych i pokój oddziałowej

11)   pomieszczenie na sprzęt (wózki, łóżka i inne)

12)   brudownik

13)   poczekalnia

KRYTERIA PROCESU:

               Położna podczas swojej pracy wykorzystuje metodę procesu pielęgnowania, według przyjętych standardów. Zadania pielęgniarskie są zgodne z pełnionymi funkcjami i obejmują:

1)      działania opiekuńczo - terapeutyczne:

·        ocena stanu ciężarnej

·        ocena zapotrzebowania na opiekę specjalistyczną

·        wykonywanie pomiarów parametrów ciężarnej i ich ocena

·        wykonywanie zapisu KTG wraz z rozpoznaniem stanu zagrożenia płodu

·        wykonanie czynności przygotowawczych zgodnych z opinią pacjentki (uwzględnienie lub założenie „Karty porodu”)

·        dokumentowanie podjętych i zakończonych działań

·        pobieranie materiałów do badań

·        wykonywanie zleceń i lekarskich

·        udzielanie pomocy w stanach zagrożenia zdrowia i życia

·        współpraca w zespole terapeutycznym

·        udzielanie pomocy w wykonywaniu podstawowych czynności (mycie, ubieranie się, toaleta)

·        nadzorowanie poruszania/przemieszczania się pacjentki w obrębie całej Izby Przyjęć

·        informowanie pacjentki o podejmowanych działaniach, czynnościach i wynikających z nich konsekwencjach

·        współpraca z opiekunem pacjentki

2)      działania edukacyjno – wychowawcze:

·        rozpoznanie zapotrzebowania

·        kształtowanie poczucia odpowiedzialności ciężarnej za swoje zdrowie

·        propagowanie zachowań sprzyjających  zdrowiu

·        podejmowanie działań ograniczających ryzyko wystąpienia zagrożeń zdrowotnych

·        działanie wspierające obejmujące wsparcie emocjonalne, informacyjne, wartościujące i rzeczowe

3)      działania obejmujące funkcje niezależne:

·        podnoszenie kwalifikacji zawodowych położnej, poprzez uczestnictwo w kursach, szkoleniach, konferencjach

·        ustawiczne kształcenie personelu średniego medycznego

KRYTERIA WYNIKU:

W wyniku prowadzonej opieki pielęgniarskiej na Izbie Przyjęć,

 Ciężarna:

- jest przygotowana do przekazania na salę porodową

- jest zaznajomiona z personelem, Kartą Praw Pacjenta i Kartą Praw Osoby      Niepełnosprawnej

- poznała topografię Izby Przyjęć oraz system porozumiewania się  z personelem w wypadku zagrożenia

- czuje się bezpieczna i jest usatysfakcjonowana profesjonalną opieką

-  rodzina ciężarnej (opiekun) jest przygotowana do współpracy z ciężarną w warunkach Sali Porodowej

Położna:

- spełniła swoją rolę w opiece nad kobietą ciężarną  i wypełniła zadania jej podległe

- przeprowadziła poprawny schemat pielęgnowania

- uwzględniła ograniczenia fizyczne lub psychiczne pacjentki w procesie pielęgnowania

- wprowadziła dokumentację zgodną z wymogami postępowania dot.  aspektów praktyki zawodowej

Pielęgnowanie pacjentki niepełnosprawnej uzależnione jest od jej ograniczeń.

Osoba niewidząca lub słabowidząca porusza się i funkcjonuje wykorzystując inne zmysły, przede wszystkim: słuch i dotyk. Ważną rolę pełni tzw. opiekun, który pomaga i nadzoruje tą osobę;

coraz częściej też, spotkać można niewidomych z psem przewodnikiem. Charakterystyczna biała laska umożliwia uniknięcie przeszkód, które stają na drodze. Do swojej dyspozycji, niewidomy, ma również drugą (wolną) rękę, głos i słuch oraz życzliwość nieznajomych osób. Zaburzenie funkcjonowania w otaczającym świecie jest olbrzymie. Zwykłe, codzienne czynności, wykonywane poza rozpoznanym terenem są niezwykle trudne, stanowią wyzwanie i walkę z samym sobą. Wizyta u lekarza, zakupy w sklepie, spacer, praca i wiele innych. Nieustanne zmagania wywierają różne skutki psychospołeczne. Utrudnione zawieranie kontaktów, trudności przystosowawcze, lęk i obawa przed tym co obce i nieznane. Wielka chęć poznania świata, kolorów i zobaczenia, chociaż przez chwilę, tego co otacza każdego z nas,  jest sprawdzianem wytrwałości i wiary we własne siły.

Narodziny dziecka są bardzo ważnym wydarzeniem dla każdej matki. Aby godnie i szczęśliwie przeżyć „cud narodzin” kobieta potrzebuje wsparcia, pomocy i zrozumienia najbliższych jej osób. W szpitalu, w którym przebywa, środowiskiem, najbardziej oddziaływującym i wpływającym na nią, są położne, bezpośrednio ukierunkowane na potrzeby pacjentki w holistycznym ujęciu procesu pielęgnowania. Jednakowoż w opiece nad kobietą niepełnosprawną należy rozszerzyć zadania grupy terapeutycznej w oparciu o potrzeby pacjentki wynikające z jej ułomności.

1.      Przedstawiamy się podając swoje imię i nazwisko oraz funkcję, jaką pełnimy

2.      Zaznajomienie osoby niewidomej ze wszystkimi pracownikami oddziału , grupą terapeutyczną i osobami współpracującymi

3.      Przed nawiązaniem kontaktu fizycznego należy uprzedzić  o tym osobę niewidomą

4.      Unikanie błędów jatrogennych (nie szeptać, nie używać slangu pielęgniarsko- medycznego), używać  słów zrozumiałych dostosowanych do potrzeb pacjentki

5.      Zapewnienie poczucia bezpieczeństwa. Zapoznanie z topografią oddziału. Oprowadzenie pacjentki po wszystkich pomieszczeniach oddziału

6.       Osoby niewidome korzystają ze swoich rąk do utrzymywania równowagi, powinniśmy  oprowadzić, zaproponować jej swoje ramię, zamiast chwytać ją za rękę (można jednak poprowadzić rękę osoby niewidomej do poręczy lub oparcia krzesła, jeśli chce ona wejść na schody lub usiąść). Jeśli musimy pozostawić osobę niewidomą w jakimś miejscu samą, musimy powiedzieć jej o tym, opisać jej drogę do wyjścia a następnie pozostawić ją blisko ściany.

Najlepszym rozwiązaniem będzie przydział jednoosobowej sali z toaletą, gdzie łóżko i łóżeczko dziecka będzie blisko wyjścia.  Należy ustalić sposób zgłaszania prośby,  np. przy pomocy dzwonka. Musimy zawsze pukać  przed wejściem do sali, szczegółowo informować pacjentkę o wykonywanych czynnościach przy niej jak i jej dziecku . Zwracać się do pacjentki po imieniu lub w innej uzgodnionej formie, tak by wiedziała, że chodzi właśnie o nią.

Musimy wykazywać dużo spokoju i cierpliwości, starając nie pozostawiać pacjentki samej w sali. Obrazowo przedstawiać istotne rzeczy i dokładnie je wyjaśniać, pozwolić na dotknięcie rzeczy którymi my się posługujemy jak i te które są w zasięgu ręki pacjentki, zilustrować otoczenie i przedmioty w sali, starać się stworzyć atmosferę bezpieczeństwa i zaufania, wyjaśniać dręczące pacjentkę niepokoje.

Dopilnujmy, aby na drodze, jaką będzie poruszała się  niewidoma położnica

nie było żadnych przeszkód, należy poinformować ją  o wszelkich zmianach, np. o przestawionym łóżeczku z drugiej strony łóżka.

Edukując  niewidzącą położnicę musimy przestrzegać zasad opisanych powyżej, zawsze wykonując czynność musimy mówić co zamierzamy zrobić.

Odnośnie karmienia piersią:  musimy przekazać matce, że karmienie należy rozpocząć  bardzo wcześnie, najlepiej w pierwszej godzinie po porodzie. Wtedy noworodek   jest bardzo aktywny i szuka piersi, a matka jest całkowicie nastawiona na zaspakajanie jego potrzeb. Po porodzie w bezpośrednim kontakcie dziecka do matki ,,skóra do skóry”,  będzie to dla matki niezapomnianą chwilą radości, ale jednocześnie ułatwi karmienie i pozwoli osiedlić się na skórze  dziecka bakteriom ze skóry matki, które będą teraz chronić noworodka przed groźnymi drobnoustrojami. Taki kontakt wzmacnia odruch szukania i ssania u dziecka, a także odruchy wyzwalające laktację u matki.

 W tym czasie należy powiedzieć że dziecko zostanie przystawione do piersi. Położna pomaga prawidłowo przystawić dziecko do piersi , jednocześnie informując położnicę o wykonywanych czynnościach. Powinno się przećwiczyć i wybrać po akceptacji matki najlepszą pozycję do karmienia.

Pomoc, empatia, nadzór, współpraca (również z rodziną), słuchanie (!) są podstawowymi i nieodzownymi elementami sprawowania opieki nad pacjentką z jakimikolwiek ograniczeniami, ale również w kontakcie codziennym z kobietami podczas pracy pielęgniarskiej.

Zasady wykonywania zawodu pielęgniarki i położnej reguluje Ustawa z dnia 15 lipca 2011 o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. z dnia 23 sierpnia 2011 r.). Zawarte w niej przepisy pozwalają na określenie kompetencji zawodowych i są wyznacznikiem prawidłowo przeprowadzonego procesu pielęgnowania wobec pacjentów i ich rodzin. Opierając się na podstawowych narzędziach pracy z wykorzystaniem najnowszej wiedzy oraz przestrzeganie określonych przepisów ogólnych, a także specyficznych (wewnętrznych) dla danej jednostki leczniczej, pielęgniarki i położne posiadają szeroki zakres umiejętności. Pomimo tego  pacjenci z orzeczoną niepełnosprawnością stanowią wyzwanie teraźniejszości.

Sprawowanie opieki nad osobami niepełnosprawnymi podlega odrębnym przepisom prawa, ale nie ma wyznaczonych standardów postępowania pielęgniarskiego. Funkcjonowanie Polskiej Karty Praw Pacjenta wynikające z ustawy zasadniczej - Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) określone w ustawach:

1)       z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 62, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 19995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 756),

2)      z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz .U. Nr 111, poz. 535, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 731,

3)      z dnia 26 października 1995 r. o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (Dz. U. Nr 138, poz. 682),

4)      z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 91, poz. 410 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668),

5)       z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. Nr 28, poz. 28 i Nr 88, poz. 554 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668),

oraz Karty Praw Osób Niepełnosprawnych - Uchwała Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 1 sierpnia 1997 r. (M.P. z 13.08.1997 r. Nr 50 poz. 475), stanowią potwierdzenie konieczności wprowadzenia odrębnych przepisów dotyczących świadczenia opieki pielęgniarskiej i położniczej nad osobą niepełnosprawną.

Rodzaje niepełnosprawności

Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 lipca 2003r. w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (na podstawie art. 6c ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.)

Schorzenia określające niepełnosprawność:

1)      upośledzenie umysłowe

2)      choroby psychiczne

3)      zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu

4)      choroby narządu wzroku

5)      upośledzenie narządu ruchu

6)      epilepsja

7)      choroby układu oddechowego i krążenia

8)      choroby układu pokarmowego

9)      choroby układu moczowo – płciowego

10)   choroby neurologiczne

11)   inne, w tym schorzenia: endokrynologiczne, metaboliczne, zaburzenia enzymatyczne,

              choroby zakaźne i odzwierzęce, zeszpecenia, choroby układu krwiotwórczego

Rozporządzenie przedstawia również kategoryzację danego schorzenia i orzecznictwo stopnia niepełnosprawności:

Standardy w zakresie kwalifikowania oraz postępowania dotyczącego orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności oraz oznaczenie symboli przyczyn niepełnosprawności

§ 28. Standardy w zakresie kwalifikowania do niepełnosprawności dziecka określają przepisy w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia.

§ 29 . 1. Standardy w zakresie kwalifikowania do znacznego stopnia niepełnosprawności zawierają kryteria określające skutki naruszenia sprawności organizmu powodujące:

1) niezdolność do pracy – co oznacza całkowitą niezdolność do wykonywania pracy zarobkowej z powodu fizycznego, psychicznego lub umysłowego naruszenia sprawności organizmu;

2) konieczność sprawowania opieki – co oznacza całkowitą zależność osoby od otoczenia, polegającą na pielęgnacji w zakresie higieny osobistej i karmienia lub w wykonywaniu czynności samoobsługowych, prowadzeniu gospodarstwa domowego oraz ułatwiania kontaktów ze środowiskiem;

3) konieczność udzielania pomocy, w tym również w pełnieniu ról społecznych – co oznacza zależność osoby od otoczenia, polegającą na udzieleniu wsparcia w czynnościach samoobsługowych, w prowadzeniu gospodarstwa domowego, współdziałania w procesie leczenia, rehabilitacji, edukacji oraz w pełnieniu ról społecznych właściwych dla każdego człowieka, zależnych od wieku, płci, czynników społecznych i kulturowych.

2. Przez długotrwałą opiekę i pomoc w pełnieniu ról społecznych rozumie się konieczność jej sprawowania przez okres powyżej 12 miesięcy w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.

§ 30. Standardy w zakresie kwalifikowania do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności zawierają kryteria określające naruszenie sprawności organizmu powodujące:

1) czasową pomoc w pełnieniu ról społecznych, co oznacza konieczność udzielenia pomocy, o której mowa w § 29 ust. 1 pkt 3, w okresach wynikających ze stanu zdrowia;

2) częściową pomoc w pełnieniu ról społecznych, co oznacza wystąpienie co najmniej jednej okoliczności, o których mowa w § 29 ust. 1 pkt 3.

§ 31. 1. Standardy w zakresie kwalifikowania do lekkiego stopnia niepełnosprawności określają kryteria naruszonej sprawności organizmu powodujące:

1) istotne obniżenie zdolności do wykonywania pracy, co oznacza naruszoną sprawność organizmu powodującą ograniczenia w wykonywaniu pracy zarobkowej znacznie obniżające wydajność pracy na danym stanowisku w porównaniu do wydajności, jaką wykazują osoby o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną;

2) ograniczenia w pełnieniu ról społecznych, co oznacza trudności doświadczane przez osobę zainteresowaną w relacjach z otoczeniem i środowiskiem według przyjętych norm społecznych, jako skutek naruszonej sprawności organizmu.

2. Możliwość kompensacji ograniczeń oznacza wyrównywanie dysfunkcji organizmu spowodowanej utratą lub chorobą narządu odpowiednio przez przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze lub środki techniczne.

§ 32. 1. Przy kwalifikowaniu do znacznego, umiarkowanego i lekkiego stopnia niepełnosprawności bierze się pod uwagę zakres naruszenia sprawności organizmu spowodowany przez:

1) upośledzenie umysłowe począwszy od upośledzenia w stopniu umiarkowanym;

2) choroby psychiczne, w tym:

a) zaburzenia psychotyczne,

b) zaburzenia nastroju począwszy od zaburzeń o umiarkowanym stopniu nasilenia,

c) utrwalone zaburzenia lękowe o znacznym stopniu nasilenia,

d) zespoły otępienne;

3) zaburzenia głosu, mowy i choroby słuchu, w tym:

a) trwałe uszkodzenie czynności ruchowej jednego lub obu fałdów głosowych,

b) częściowa lub całkowita utrata krtani z różnych przyczyn,

c) zaburzenia mowy spowodowane uszkodzeniem mózgu – wyższych ośrodków mowy,

d) głuchoniemota, głuchota lub obustronne upośledzenie słuchu nie poprawiające się w wystarczającym stopniu po zastosowaniu aparatu słuchowego lub implantu ślimakowego;

4) choroby narządu wzroku, w tym wrodzone lub nabyte wady narządu wzroku powodujące ograniczenie jego sprawności, prowadzące do obniżenia ostrości wzroku w oku lepszym do 0,3 według Snellena po wyrównaniu wady wzroku szkłami korekcyjnymi lub ograniczenie pola widzenia do przestrzeni zawartej w granicach 30 stopni;

5) upośledzenia narządu ruchu, w tym:

a) wady wrodzone i rozwojowe narządu ruchu,

b) układowe choroby tkanki łącznej w zależności od okresu choroby i stopnia wydolności czynnościowej,

c) zapalenie stawów z towarzyszącym zapaleniem stawów kręgosłupa w zależności od stopnia wydolności czynnościowej,

d) choroby zwyrodnieniowe stawów w zależności od stopnia uszkodzenia stawu,

e) choroby kości i chrząstek z upośledzeniem wydolności czynnościowej,

f) nowotwory narządu ruchu,

g) zmiany pourazowe w zależności od stopnia uszkodzenia i możliwości kompensacyjnych;

6) epilepsja w postaci nawracających napadów padaczkowych spowodowanych różnymi czynnikami etiologicznymi lub wyraźnymi następstwami psychoneurologicznymi;

7) choroby układu oddechowego i krążenia, w tym:

a) przewlekłe obturacyjne i ograniczające, zakaźne choroby płuc prowadzące do niewydolności oddechowej,

b) nowotwory płuc i opłucnej, prowadzące do niewydolności oddechowej,

c) wrodzone i nabyte wady serca, choroba niedokrwienna serca, kardiomiopatie, zaburzenia rytmu serca z zaburzeniami hemodynamicznymi kwalifikującymi co najmniej do II stopnia niewydolności serca według Klasyfikacji NYHA,

d) nadciśnienie tętnicze z powikłaniami narządowymi,

e) miażdżycę zarostową tętnic kończyn dolnych począwszy od II stopnia niedokrwienia kończyn według Klasyfikacji Fontaine'a,

f) niewydolność żył głębokich z powikłaniami pod postacią zapaleń i długotrwałych owrzodzeń;

8) choroby układu pokarmowego, w tym:

a) choroby przełyku powodujące długotrwałe zaburzenia jego funkcji,

b) stany po resekcji żołądka z różnych przyczyn z licznymi powikłaniami,

c) przewlekłe choroby jelit o różnej etiologii, powikłane zespołem złego wchłaniania,

d) przewlekłe choroby wątroby o różnej etiologii w okresie niewydolności wątroby,

e) przewlekłe zapalenie trzustki wymagające długotrwałej farmakoterapii,

f) nowotwory układu pokarmowego;

9) choroby układu moczowo-płciowego, w tym:

a) zaburzenia czynności dróg moczowych prowadzące do niewydolności nerek,

b) choroby nerek o różnej etiologii prowadzące do ostrej lub przewlekłej mocznicy,

c) wielotorbielowate zwyrodnienie nerek typu dorosłych,

d) nowotwory złośliwe układu moczowego i narządów płciowych;

10) choroby neurologiczne, w tym:

a) naczyniopochodny udar mózgu przemijający, odwracalny, dokonany, prowadzący do okresowych lub trwałych deficytów neurologicznych o różnym stopniu nasilenia,

b) guzy centralnego układu nerwowego w zależności od typu, stopnia złośliwości, lokalizacji i powstałych deficytów neurologicznych,

c) pourazowa cerebrastenia i encefalopatia,

d) choroby zapalne ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego prowadzące do trwałych deficytów neurologicznych,

e) choroby układu pozapiramidowego w zależności od stwierdzanych objawów neurologicznych,

f) choroby rdzenia kręgowego,

g) uszkodzenia nerwów czaszkowych i obwodowych o różnej etiologii;

11) inne, w tym:

a) choroby narządów wydzielania wewnętrznego o różnej etiologii, wywołane nadmiernym wydzielaniem lub niedoborem hormonów w zależności od stopnia wyrównania lub obecności powikłań narządowych, pomimo optymalnego leczenia,

b) choroby zakaźne lub zespoły nabytego upośledzenia odporności w zależności od fazy zakażenia,

c) przewlekłe wielonarządowe choroby odzwierzęce w II i III okresie choroby zależnie od zmian narządowych,

d) choroby układu krwiotwórczego o różnej etiologii w zależności od patologicznych zmian linii komórkowych szpiku w procesie hemopoezy,

e) znacznego stopnia zeszpecenia powodujące stałe ograniczenia w kontaktach międzyludzkich, jak i pracy zawodowej.